Amici, Saloon aan de Vienne

Met een vriend had ik tien dagen gefietst in de Loirestreek en wij moesten ons ‘s avonds voor vertrek met de fietsbus naar Nederland weer melden op een beeldschoon pleintje bij het kasteel van Chinon aan de rivier de Vienne. Het pleintje was van het karakteristieke Franse soort met aantrekkelijke eetgelegenheden en sfeervolle terrasjes. Jammer genoeg had de buschauffeur haast om de nachtelijke rit naar Nederland te aanvaarden en hij vond dus ons plan om uitgebreid te gaan eten in een leuk, authentiek restaurantje met uitzicht op het feeëriek verlichte kasteel niet erg handig. Hij beval ons een snelle hap aan bij een “Wild West Saloon”, eveneens op het pleintje. Morrend, maar vol begrip, voegden wij ons. Dan maar de saloon. Tenslotte wachtte ons een reis van twaalf uur. Het interieur van de saloon vormde een schrille tegenstelling tot dat van de overige gelegenheden, om maar nog niet te spreken van het culinair aanbod. Een zeer onfranse, met ruwhouten planken betimmerde “paardenstal” was versierd met zadels, hoofdstellen, lasso’s, namaakrevolvers en Winchester geweren. Tussen een met tl-buizen verlichte snackbarvitrine en een frituur stond een boomlange Franse kruising tussen John Wayne en Johny Halliday in cowboypak. Hij had een zorgvuldig gecultiveerde vetkuif, waar Elvis nog jaloers op zou zijn geweest en die hij bij het frituren tegen andere vetten beschermde met een cowboyhoed. Bij gebrek aan beter lieten wij ons zijn specialiteit aanpraten: een stuk stokbrood ‘met alles erop en eraan’. Het geheel leek op wat later in Nederland verkocht zou worden als “kapsalon”. Op het brood werd een lading frites gedeponeerd, sla, tomaat een hamburger en een worst, gebakken uien en enige plakken ‘cheddar’. Dit alles werd met een royale hoeveelheid ketchup overgoten. We namen plaats aan tafels van namaakwhiskeyvaten. Het verorberen van het ‘broodje’ vereiste een muil als van een nijlpaard, want bestek werd niet meegeleverd. De enig leverbare dranken: Budweiser, Coca Cola en Fanta. Met een plofgevoel namen we plaats in de bus en zagen bij vertrek nog net in de ooghoeken het pittoreske restaurantje, waar we oorspronkelijk wilden eten. Buiten stond een schoolbord. “Truite aux amandes”, lazen we nog net voor we verdwenen in de duisternis. Jammer….!
Forel met amandelen

Ingrediënten voor twee:

2 forellen, panklaar
3 eetlepels bloem
25 g boter
1 citroen in dunne plakjes
2 eetlepels witte wijn
2 eetlepels geschaafde amandelen, geroosterd
1 eetlepel fijngeknipt bieslook
Fleur de sel (zeezoutvlokken)

Bereiden:

Spoel de forellen af onder koud stromend water(het blijven forellen tenslotte) en dep ze droog met keukenpapier. Bestrooi de vissen met zout en peper aan binnen- en buitenkant en wentel ze door de bloem.
Verhit de boter in een ruime koekenpan en bak de forellen in 4-5 minuten per kant goudbruin en gaar. Schep ze op warme borden en houd ze warm onder aluminiumfolie.
Bak de citroenplakjes in het bakvet en voeg de witte wijn toe.
Serveer de gebakken forellen met de citroenplakjes en strooi de geroosterde amandelen en bieslook erover. Als garnituur haricots verts in roomboter opgebakken met een vleugje knoflook en bestrooid met peterselie. Geef er Franse, rode aardappeltjes bij in de schil gekookt en daarover wat “fleur de sel”