Generatiekloof – Pappa voelt zich een dom gozertje

Bij aankomst op de vereniging zie ik een aantal jeugdroeiers van de jongste categorie bezig om een C4, die duidelijk boven hun macht is, uit de stelling te halen. Ik vraag de jongens of ze hulp willen bij het uitbrengen van de boot, waarop de kleinste antwoordt ‘nee meneer, wij zijn best wel sterke gozertjes hoor.’ Een mooi voorbeeld van het enthousiasme van onze roeiende jeugd.

(door Wouter Verster)

Op een late novembermiddag zou onze puberdochter haar eerste echte wedstrijd roeien in Haarlem. Zoals op deze leeftijd gebruikelijk is, moet je je als ouder onzichtbaar maken en ‘niet altijd zo zeuren’. Daarmee wordt bedoeld dat je niet alles moet opnoemen wat ze mogelijk – en waarschijnlijk – is vergeten. Dresscode is heel belangrijk, en daar begrijpen wij als ouders niets van. We lijken in een andere wereld te leven. Tijdens de uiteindelijk gewonnen wedstrijd maken mijn vrouw en ik een reeks foto’s van de jongedames, die allen nadrukkelijk niet naar hun ouders kijken.

Na de wedstrijd willen ze wel graag de foto’s zien, en ze lijken in de sociëteit via de digitale media met elkaar nog na te praten/appen. Ze genieten duidelijk van hun overwinning, maar evenzo van de onderlinge gezelligheid – met de ouders voortdurend op gepaste afstand.

Maar o wee, opeens komt dochterlief snel aangerend en kijkt bezorgd. Wat is er aan de hand vraag ik. ‘Ik heb nog maar elf procent’, roept ze. ‘Mag ik je powerbank (extra batterij voor het mobiele apparaat) gebruiken?’ Het klinkt alsof een ernstig zieke onmiddellijk een infuus nodig heeft.

Zodra de powerbank is overgedragen, klaart het gezicht op en worden de laatste foto’s gemaakt van het scherm waarop duidelijk te zien is dat de meisjes gewonnen hebben. Nadat alles digitaal vastgelegd lijkt te zijn, zijn de dames gereed de terugweg te aanvaarden. Onze dochter stopt bij het Spaarne nog even en zegt dat ze nog een foto moet maken. Ik geef aan dat ik al veel foto’s gemaakt heb en dat ik die aan haar zal doorsturen. ‘Nee’, zegt ze, ‘ik wil de foto op Snapchat zetten.’

Een foto van een geheel leeg Spaarne wint het daarmee van een zorgvuldig geselecteerde foto waarop de dames zo veel mogelijk gelijk roeiend te zien zijn, en dat ze ver voor liggen op hun tegenstanders. Tja, is hier sprake van een generatieverschil? Ik voelde me even een best wel dom gozertje dat ik dit niet kon begrijpen.